Het vertrouwen in de politiek hebben velen inmiddels verloren, zo bleek weer eens uit een enquête van IPSOS. Het kabinet kreeg vóór Prinsjesdag nog een 4.9. En in Juni gaf volgens het Sociaal Planbureau 52% van de mensen de Tweede Kamer nog een voldoende. Beide dus ook vóór de toespraak van Z.K.H. Willem Alexander. Een toespraak die voor velen een teleurstelling opleverde. En eerlijk gezegd, nadat zelfs onze Koning liegt – in opdracht van Mark Rutte – is mijn vertrouwen nog verder gedaald en heb ik niet meer live naar de toespraak gekeken.

Wat een droefenis, angstzaaierij en tweedeling bezorgt dit kabinet ons. En 22-9 en 23-9 tijdens de algemene beschouwingen heeft Sigrid ‘nieuw leiderschap’ Kaag besloten om maar te snipperen en mag trekpop Rob Jetten het woord doen. En mag tassen draagster en oortje van de gladjakker in het Torentje – Sophie Hermans – een groot mea-culpa uitspreken om de weg te plaveien voor het minderheidskabinet Rutte IV.

Als je dan ook kijkt naar ‘vertrouwen’ in de politiek dan zie je het klimaat van wantrouwen (en onvrede) steeds meer toenemen met protesten van zogeheten ‘boze burgers’. Volgens de systeem-partijen vormen zij een kleine minderheid en worden weggezet als rechts extremisten en Corona ontkenners. Volgens de NCTV indeling zorgen zij samen voor een ‘aanzienlijk’ dreigingsniveau. Dit omdat deze mensen op een lijn worden gesteld met Islamistische en jihadistische alleen handelende daders, bij wie het extremistisch gedachtegoed soms gepaard kan gaan met psychosociale of psychiatrische problemen.

Terwijl als je inzoomt op de ‘rechts extremisten’ en ‘Corona ontkenners’ zie je de weerspiegeling van onze samenleving. Dan zie je een inclusieve samenleving. Het zijn juist de politici en gelieerden aan de systeem-partijen die middels een woordenbrij en technocratische benadering totaal zijn losgezongen van de werkelijkheid en de democratisch verkozen Mark Rutte lacht alles weg. Dan mis je elk gevoel van respect, elk gevoel voor verhouding en elk gevoel van integriteit. Hans Wiegel, misschien wel de laatste integere VVD-er zou de verantwoordelijken op het matje roepen.

Maar wat je ziet is dat de PvdA salonsocialisten van de afgelopen decennia het socialistische gedachtegoed hebben verkwanseld en voor de neo-communisten van GroenLinks, met hun grote leider Jesse Klaver voorop, is het puur ‘politiek’ te doen om de politieke macht. En dat met als doel, herverdeling van kapitaal en de rechtgeaarde Nederlander buitenspel zetten om nog meer extremistische moslims toe te laten treden tot de kern van wat ooit ‘onze’ democratie was. Om over Kaag, de personificatie van een ijskast maar te zwijgen want deze is na haar aftreden wel moreel superieur t.o.v. Mark Rutte.

En inmiddels gaat het demissionaire kabinet onder leiding van de democratisch gekozen Mark Rutte demissionair door. Iets wat mogelijk is omdat de verschillende ‘minderheden’ zich ‘nog’ niet kunnen verbinden. In Enschede (en andere gemeenten) gaan we in maart 2022 naar de stembus voor het kiezen van een nieuwe Gemeenteraad. Naar mijn mening hopelijk ook spoedig voor de Tweede Kamer naar aanleiding van de vastgelopen coalitieonderhandelingen en het nemen van verregaande (desastreuze) beslissingen door het demissionaire kabinet.

In Enschede beslissen we a.s maandag over de Voortgangsrapportage Woonvisie inclusief voorstel tot toevoeging van twee nieuwe beleidsuitspraken en het Voorbereidingsbesluit onzelfstandige bewoning 2021. Waar het landelijk bekend is dat Mark Rutte iets heeft met zijn ‘geheugen’. De partijvertegenwoordiger en VVD wethouder in Enschede heeft ook iets met zijn geheugen, zo bleek tijdens de Stedelijke Commissie ter voorbereiding op de komende Raadsvergadering. Ook ons idee om te komen tot een woonfonds kreeg in wezen al het advies mee: doe maar in de prullenbak!

De lokale PvdA maakt er een heuse woon campagne van en hun ingehuurde insprekers waaronder de leidinggevende van de fractievoorzitter geeft per mail nog keurig een uitleg over ‘goede kamerverhuur’. Nu is dat natuurlijk met de beste bedoelingen, zal ook zeker niet met een vooroordeel zijn. De crux zit er echter in dat werkelijk alles op een grote hoop wordt gegooid zoals we tijdens onze bijdrage al hebben aangegeven. Aangetekend dat het de PvdA zelf is die een van de hoofddaders zijn als het gaat het om veroorzakers van de huidige wooncrisis. De verhuurdersheffing, stikstof, voorrang statushouders.

Door ook nog eens alles over een kam te scheren krijg je beleidsregels (en verordeningen) die vergaande beperkingen opleggen aan situaties die nimmer een probleem zijn geweest of zullen worden. Kamerverhuur, zoals die nu wordt gepresenteerd, laat alle vormen van bewoning – waarbij het (niet traditionele) gezin centraal staat – als probleemstelling zien. Dit in de vorm van overlast en ander ongewenst en ongepast gedrag. Dat is in de kern de grootste denkfout die wordt gemaakt, om niet te zeggen discriminatoir!

Ik zal aan de hand van enkele vormen van bewoning, anders dan het traditionele gezin wat voorbeelden, feiten en oplossing richtingen benoemen.

Studentenhuizen
Deze kenmerken zich door vooral het hospiteren van nieuwe bewoners, zodat er een homogene groep blijft bestaan. Feitelijk is sprake van één huishouding waarbij iedere bewoner naar believen zich kan terugtrekken op zijn of haar kamer. Kenmerk is verder dat er een gezamenlijke keuken en woonkamer is, waarbij vaak (op vaste dagen) gezamenlijk wordt gekookt en er verder afspraken zijn over schoonmaak van de gezamenlijke ruimten.

Met studentenhuizen zijn, mist er wordt gehandhaafd, geen of nauwelijks problemen in de zin van overlast of inbreuk op de openbare orde. Maar deze lopen nu wel aan de leiband van een verordening, waardoor (tijdelijk) schaarse is ontstaan en het met de nieuwe verordening niet beter wordt, tenzij je natuurlijk een woningbouwcorporatie bent. Want daarmee zijn volgens de ambtenaren afspraken te maken. Maar juist dit concept wordt tot nu toe niet of nauwelijks aangeboden.

Kamerverhuur
Kamerverhuur kan als zodanig een groot probleem zijn, omdat er bewoners in één huis wonen die geen enkele binding met elkaar hebben en niet zelden behept zijn met behoorlijke rugzakken. Er is weinig nodig om een gespannen situatie te laten exploderen met als gevolg overlast en niet zelden inbreuk op de openbare orde. Dat zijn de situaties die nodig gereguleerd en bij voortduring gemonitord moeten worden. Ik zou zeggen concentreer je op die situaties en stuur op kwaliteit aan van de kamerverhuur locaties.

Opvang van sociaal zwakkeren zonder sociaal psychische begeleiding.
Dat zijn in de regel de mensen die, als ze geen dak boven hun hoofd hebben, als zwervers worden aangeduid. Althans zonder begeleiding in hun meest primaire behoeften afglijden tot een zwerversbestaan. Opvang in de vorm van kamerbewoning met het aanbieden van maaltijden en regelmatige verschoning is een prima oplossing, mits in de betreffende huizen bij voortduring een vorm van toezicht is met duidelijke en strakke regels. Er zijn in Enschede een aantal voorbeelden te noemen waar dat min of meer perfect geregeld is.

Opvang van sociaal zwakkeren met sociaal psychische begeleiding.
Deze groep valt veelal onder een of ander (particulier) zorgbureau die ook voor huisvesting zorgt. Als dat slechts één kamer is, moet al gauw geconcludeerd worden dat dát onvoldoende is voor het stabiel houden van een zorgelijke situatie. Eerder is een ruime studio of klein appartement aangewezen mét uiteraard intensieve begeleiding. En dat laatste is vooral zorgelijk bij particuliere zorgaanbieders.

Opvang arbeidsmigranten door werkgevers (vaak in door hen gehuurde huizen).
Dat is niet zelden een vorm van gedwongen winkelnering, die verwerpelijk is. De problemen van arbeidsmigranten zijn alom bekend en uit zich vaak in bovenmatig alcoholgebruik met dito gevolgen.

Wat wil ik nu met deze beschrijving aantonen?
Er is een probleem met enkele groepen en vormen van bewoners, waarvoor een systeem van regels wordt opgetuigd maar waarmee de gemeente zich in de eigen staart bijt. Geen of onvoldoende huisvesting voor studenten en expats is daarvan het directe gevolg. Als studenten en expats op de woningmarkt al ontmoedigd worden, hoe wil je ze dan vasthouden na afstuderen of beëindigen van een specifieke opdracht?

Het is beter en effectiever wanneer de echte problemen met naam en toenaam worden benoemd en daarop gerichte actie wordt ondernomen.

Faciliteer het bouwen van studio’s en kleine appartementen, ook door particuliere beleggers en stap van het idee af dat alleen met woningbouwverenigingen zaken is te doen. Tiny-houses, studio’s en kleine betaalbare appartementen geven veel meer rust voor bewoners die nu zijn aangewezen op een kamer in huizen waar zoveel verschillende mensen wonen (en met elkaar rekening moeten houden) dat het nog verbazingwekkend is dat het allemaal (nog) redelijk goed gaat. Kortom, bouwen op kwaliteit en daarmee meer privacy voor de bewoners is al winst. Probeer daarnaast studio’s en kleine appartementen zodanig te bouwen dat ze op enig moment als ‘grotere’ woning een tweede leven kunnen krijgen. Dit kan natuurlijk ook andersom.

Wat mij betreft zouden we dan ook zeker niet groepen moeten uitsluiten. Niet uitsluiten van de samenleving (Coronapas!), niet in het werken naar een mogelijke oplossing van het probleem. Waar het echter wel om gaat is tonen van leiderschap en door vertrouwen te geven, krijg je vertrouwen terug. Stop dus met werken vanuit wantrouwen. Want juist dan komt wantrouwen terug en wordt frustratie tot norm. Wat vervolgens, afhankelijk van het lontje leidt tot opschaling van het risiconiveau. En bij dat kruitvat moeten we wegblijven.

Daarom;
Nooit opgeven, niets doen is geen optie. Enschede is het waard!