In verbinding staan met de samenleving, het is een noodzaak als je participatie serieus neemt. En participatie is zenden en ontvangen, dat kan gevraagd en ongevraagd, persoonlijk, per mail of social media. Als je participatie echt serieus wilt nemen, moet je er van doordrongen zijn en op z’n minst de grondhouding aannemen dat de rol van de overheid is veranderd van een traditionele rol en leiderschap naar een meer ondersteunende en coachende leiderschapsstijl.

En als je participatie wilt – in (constante) verbinding staan met de samenleving – houdt dit inderdaad ook in de samenleving vertrouwen en bevoegdheid te geven. Dat je als ‘participatiegever’ ook een controlerende taak hebt en dat jij als ‘participatiegever’ een kader meegeeft waar het om gaat: transparantie, inspraak en meebeslissen.

Dat veel participanten ‘zeggenschap’ willen maar dat verantwoordelijkheid nemen niet voor een ieder gelijk is. Er is een groot verschil tussen uitwerking en uitvoering. De overheid (participatiegever) blijft verantwoordelijk en is specialist in het leveren van perfecte continuïteit voor duurzame en voorspelbare producten.

Inzicht krijgen in de onderliggende vraag: betrokkenen bijeenbrengen, samen buigen over de oplossing, ruimte maken voor maatwerk, meedenken en meebesturen, actief communiceren. De kenmerken van een moderne (overheids) organisatie. Een open en eerlijk debat.

De uiteindelijke ‘boodschap’ zorgt voor meer begrip, draagvlak en verbinding met diezelfde overheid en participatiegever. Maar ook open zijn in wat er mis kan gaan of is gegaan en hoe dat te verbeteren. Dat is geen zwakte maar juist een teken van kracht.

Dat dit inhoudt dat niet iedereen (even) tevreden kan zijn of uiteindelijk tevreden is. Als je het zenden en ontvangen echter niet serieus neemt is het snel gedaan met de teamgedachte en is het resultaat de verwijdering van de samenleving en een alsmaar groeiende overheid.

Nu is het noemen van voorbeelden altijd lastig. Dat wordt vaak gezien als ‘negatief’ en het antwoord is vaak een voorbeeld waar het dan wel ‘goed is gegaan’. In de verdediging en de ontkenning gaan draagt niet bij aan de oplossing. Het eindresultaat zal zijn dat jij ‘een klant kwijt bent’. Daarom toch een poging.

Gronausestraat:
– op basis van een schouw door een fietsveiligteam, de gemeente Enschede en het communicatie- en participatie bureau SIR is in oktober 2019 een inventarisatie gemaakt. Beschikbare budget € 400.000,-
– tussen oktober 2019 en 17 juli 2021 (de officiële heropening) heeft een uitgebreid participatie proces plaatsgevonden met aanwonenden, bezoekers, (retail)ondernemers, verenigingen en belangenverenigingen.
– 21 maanden van schouw tot oplevering!

Molenstraat:
– als onderdeel van de in 2012 opgestelde fietsvisie 2020, wordt juni 2020 gestart met het traject Molenstraat. 2020, het jaar ook dat Enschede de titel Fietsstad aan zich voorbij zag gaan. Een investering van minimaal 15 miljoen euro en de komende jaren 2 miljoen per jaar.
– als in juni 2021 de (fiets)straat (auto’s zijn te gast) voor een deel wordt geopend blijkt dat er geen plek meer is voor fietsers! Die krijgen nu noodgedwongen een plek op het trottoir. Voor de Fietsvisie (uit 2012) zijn ‘diverse’ stakeholders op verschillende manieren betrokken.
– 114 maanden van beschreven visie tot oplevering!

Nu kun je natuurlijk niet zomaar de Gronausestraat en de Molenstraat met elkaar vergelijken. Er is echter wel een grote overeenkomst. In de uitwerking en uitvoering ging het anders dan vooraf verwacht. De reacties zijn niet meer te tellen waarbij de aantallen reacties op de Molenstraat die van de Gronausestraat zelfs doen verbleken!

De reactie van gemeente Enschede:
‘Gezien de versoepelingen willen we de stad voor hen zo goed mogelijk bereikbaar houden. Helaas betekent dat ook dat de situatie aan de Molenstraat wat langer duurt.’ ‘We wisten dat dit ging gebeuren. Maar ik nodig u van harte uit voor een gesprek met onze verkeerskundigen.’

Leuk, die uitnodiging om in gesprek te gaan met ‘onze’ verkeerskundigen. In gedachten nemend wat burgemeester Onno van Veldhuizen zegt over dat ‘ambtenaren soms onder worden druk gezet’ en ‘ze tijd verliezen met praten en discussiëren’ zou ik zeggen: NIET DOEN!

We snappen (en begrijpen) wel waarom B&W van Enschede ‘wat’ moeite heeft met de controlerende taak van (sommige) raadsleden. Begrip hebben we er niet voor. Wel een tip: sta in verbinding met de samenleving, zie de noodzaak tot participatie en neem dat serieus.

Het zijn namelijk niet ‘onze’ ambtenaren die hebben beslist, zij doen alleen de uitwerking en voeren uit op basis van kaders. Of bepalen ‘onze’ ambtenaren wel de kaders? Doen ze uitwerking en uitvoering?

Dan zou ik zeggen, niet de verkeersdeskundige is toe aan een functioneringsgesprek. B&W moet haar verantwoordelijkheid nemen. Dat is pas STOER!

Nooit opgeven, niets doen is geen optie. Enschede is het waard.