Het CDA is en blijft oude politiek
Voor mij wordt het steeds duidelijker: het CDA is de partij van het gezin zonder gezinnen, van de boeren zonder boeren. Van de militair die wegduikt als er een oud vrouwtje aan de deur klopt — maar wél akkoord gaat met het sturen van Nederlandse jongens als kanonnenvoer in andermans oorlog.
Een façade van fatsoen
In aanloop naar de verkiezingen probeert het CDA zich opnieuw te positioneren. Onder het vertrouwde mom van “constructief, op de inhoud en fatsoenlijk” mag het straks wéér aanschuiven bij de partijen die Nederland richting afgrond leiden.
Maar die woorden zijn niets meer dan een façade. Ze dienen om lastige keuzes uit te stellen, verantwoordelijkheid te ontwijken en een gebrek aan overtuiging te maskeren. Het CDA blijft zichzelf heruitvinden, maar eindigt telkens weer in hetzelfde draaiboek: draaien, polderen en afwachten.
Van Balkenende tot Bontenbal: niets geleerd
De zogenaamde nieuwe koers van rentmeesterschap onder Bontenbal is niets anders dan een heruitgave van de oude Balkenende-lijn: dezelfde gezichten, dezelfde houding, dezelfde schade.
Ook bij de asielwetgeving geeft het CDA aan ‘uit medemenselijkheid’ tegen te stemmen. Maar wie de verklaring goed leest, ziet de werkelijkheid: onder de noemer “uitvoering” wordt vooral gewacht op Brussel, om vervolgens nog meer nationale soevereiniteit in te leveren.
Een terugblik in schade
Onder Balkenende:
- werden onze energiebedrijven verkocht;
- ging nationale zeggenschap de uitverkoop in;
- stortte de sociale woningbouw in door de verhuurdersheffing;
- en mocht volgens CDA’er Piet Hein Donner de sharia worden ingevoerd “als tweederde van de Nederlanders dat zou willen.”
De afschaffing van de VAR, bedoeld als zekerheid voor zelfstandigen, leidde tot jarenlang juridisch en financieel moeras. Duizenden ZZP’ers verkeren nog steeds in onzekerheid.
En in de Kamer? Of het nu ging om immigratie, islam, sociale onrust of nationale veiligheid — het CDA durfde zelden kleur te bekennen. Altijd meelopen, nooit leiden.
Vier kabinetten, één patroon
Balkenende I (CDA, LPF, VVD)
Wankel kabinet dat snel viel. Daarna volgde de brute moord op Theo van Gogh. Een aanslag op de vrijheid van meningsuiting — net als eerder de moord op Pim Fortuyn. Allebei kritisch op de islam. Allebei weggezet als “radicaal”. En allebei structureel genegeerd door het CDA.
Balkenende II (CDA, VVD, D66)
Hier begon de ondermijning van de positie van zelfstandigen. De VAR werd afgeschaft.Vervanging bleef uit. ZZP’ers betalen nog steeds de rekening.
Balkenende III (CDA, VVD)
Een interim-kabinet dat vooral bekendstaat om het debacle rond Rita Verdonk en Hirsi Ali. Politiek theater, maar zonder ruggengraat. De coalitie redde zichzelf, niet het land.
Balkenende IV (CDA, PvdA, CU)
Het kabinet viel over Uruzgan, maar laat zich vooral herinneren door de verhuurdersheffing van CDA’er Piet Hein Donner. Lodewijk Asscher (PvdA) was vicepremier en Jeroen Dijsselbloem minister van Financiën (PvdA). Deze gaf aan dat er een begrotingsevenwicht binnen handbereik lag en zo ontstond de verhuurdersheffing.
Woningcorporaties moesten afdragen voor sociale huur — met als gevolg dat er nauwelijks nog sociale huurwoningen werden gebouwd. Tot op de dag van vandaag blijft dit een litteken in het Nederlandse woonbeleid.
Donner haalde ook de schouders op bij de vraag naar invoering van de sharia. Zijn woorden:
“Als tweederde van alle Nederlanders morgen de sharia zou willen invoeren, dan moet die mogelijkheid toch bestaan. Zoiets kun je wettelijk niet tegenhouden.”
Conclusie: partij van de overgave
Het CDA zegt rentmeester te willen zijn, maar beheert vooral de afbraak van wat ooit ons land was. De partij durft de échte vijand niet te benoemen: globalistische ideologieën, belangen zonder wortels, en een Brusselse machtsstructuur die ver van de Nederlander afstaat.
Wie dat wél benoemt, wordt weggezet als onfatsoenlijk. Want zo werkt façadepolitiek.
Een partij die zegt te dienen, maar in werkelijkheid Nederland langzaam maar zeker ondergeschikt maakt aan een technocratische Europese superstaat — ten koste van onze mensen, onze grond, onze stem.
De vraag is niet of het CDA opnieuw meedoet, maar hoeveel schade we onszelf nog toestaan voordat we definitief nee zeggen tegen deze oude politiek.
Stem in het belang van Nederland,
Nederland voorop en vooruit.
#TK2025 #GR2026 #StemBVNL
Geef een reactie