Van Rij en Hoekstra naar Enschede. En Mark Rutte gaf aan ook nog naar Enschede te komen.
Kwestie van de geschiedenis herhaald zich. Thorbecke ging vaak te rade bij de ‘Twentse’ elite. Na zijn aftreden als minister ging hij langdurig logeren bij de van Heeks om van de Haagse teleurstellingen te bekomen. En nu ben ik geen voorstander van Mark Rutte, veel op te merken op de huidige VVD.
Maar nog meer D66 nieuw leiderschap kun je dit land en volk niet aandoen!
Leiderschap, vrijheid, Europa is ‘minder minder’ EU
Naast het nieuwe leiderschap (waar geen verder geen taal nog teken van is te merken) moet er een nieuwe bestuurscultuur komen. Het merendeel van de ‘topmensen’ zijn echter geen veranderaars. Niet in het bedrijfsleven en zeker niet bij de huidige overheid. De ‘topmensen’ zouden anders teveel de vijand zijn van hun eigen kruiwagen.
Bedrijfs- en overheidsculturen vallen niet zomaar uit de lucht, maar groeien langzaam. Ze gaan een bepaalde kant op, gestuurd door omstandigheden en de aard van de organisatie. De spreekwoordelijke hond in de pot blijkt in die zin al gelijk uit de cultuur vernieuwende uitspraak in de motie die de leiders van GroenLinks (Jesse Klaver) en de PvdA (Lilianne Ploumen) indienden.
‘Er’ moet voldoende aandacht zijn voor de uitvoering en de gevolgen van beleid. En voor de duidelijkheid ‘er’ is niet ‘wij’ maar zij, de bestuurlijke elite. Zeker na het afschaffen van het ‘Democraten’ kroonjuweel referendum. Want ‘wij’ een saamhorig volk zijn de werkelijke vijand van de bestuurlijke elite.
En de gekozen en ongekozen bestuurlijke elite wordt daarbij keurig gesteund door de deug(st)ers met hun staatspropaganda. ‘Zij’ zijn ook tegen andersdenkenden die kritisch zijn over een spuit met een inhoud dat experimenteel is. Andersdenkenden die géén enkel gevaar vormen of iets tegenwerken wegzetten als potentiële moordenaars en ‘de echte vijand’ van vrijheid.
Nieuw ‘topmens’ Sigrid Kaag vindt het bijvoorbeeld een groot voorrecht Europeaan te zijn. Op 9 mei stond Sigrid Kaag graag met ‘jou’ stil bij het voorrecht Europeaan te zijn. Een voorrecht dat niet vanzelfsprekend is, maar we iedere dag moeten verdienen. Zij heeft haar hele leven het voorrecht ervaren Europeaan te zijn.
Logisch ook want Europa, de bakermat van de westerse cultuur bestaat al een paar eeuwen. In de oudste tijden was Europa in het gebied van Boeotië (Midden-Griekenland) tot aan Macedonië (een van de meest omstreden gebieden van de Balkan) de naam van een aardgodin en kwam deze naam daar ook als plaats- en riviernaam voor.
In 1912, toen geheel Macedonië nog deel uitmaakte van het Ottomaanse Rijk, vormde de zogenaamde Macedonische Kwestie de aanleiding van de beide Balkanoorlogen. Onder bemiddeling van de Europese grootmachten werd op 30 mei te Londen het vredesverdrag ondertekend. Het Ottomaanse Rijk zou zich grotendeels uit Europa terugtrekken.
Op 10 augustus 1913 werd vervolgens in Boekarest door Bulgarije, Roemenië, Servië, Montenegro en Griekenland het Verdrag van Boekarest getekend waardoor onder meer Servië Macedonisch gebied toegewezen kreeg. Wat weer leidde tot het koninkrijk de Staat van Slovenen, Kroaten en Serven en het koninkrijk Servië.
Een groot deel van het gebied dat we kennen als de Federale Democratische Republiek Joegoslavië (1943 – 1945), de Federale Volksrepubliek Joegoslavië (1945 – 1963), Socialistische Federale Republiek Joegoslavië (1963 – 1992) en Federale Republiek van Joegoslavië (1992 – 2003).
Welke bloedige (burger)oorlogen met een rol van communisten/socialisten en de verschillenden religies onder verzamelnaam islam en christenen dat opleverde weten we ook in Nederland inmiddels.
Al snel wordt echter duidelijk dat Sigrid de EU bedoeld. De EU is echter geen vrede en al helemaal geen soevereiniteit. De EU is slechts een bestand dat naarmate het duurt onvrijheid oplevert. Wat Sigrid dan ook doet is ‘nuttig liegen’ en geografische aanduidingen verwarren met een bureaucratisch moloch, naar totalitair neigend instituut dat de EU inmiddels is geworden. Je kunt je zelfs afvragen of Europa na 1945 niet opnieuw is bezet en opgedeeld. Het westelijke deel bezet door Amerikanen, het Oostelijke deel door de Russen.
De Europese bevrijder (England) die na 1945 ‘ging’ dekoloniseren wat met de overdracht van Hongkong in 1997 aan China leek te zijn vervolmaakt. Inmiddels had toen Engeland alleen Schotland, Wales, Noord-Ierland en Gibraltar, plus hier en daar nog een eiland -waaronder Jersey- over. En zo lijkt het nu, als het aan de EU ligt, moet England na de BREXIT wéér ‘dekoloniseren’ anders volgt ‘destabiliseren’.
De Joden die als ‘herstelbetaling’ in 1948 een stuk land hebben gekregen dat we nu Israël noemen. Dit stuk land is in 73 jaar tijd omgebouwd tot een fantastisch land met hoogwaardige en renderende economie. De enige tot nu toe werkende democratie ook in het Midden Oosten. Een land ook waarvan de inwoners zich al 73 jaar moeten verdedigen tegen een groot deel -Donald Trump droeg in 2020 bij tot bijvoorbeeld een vredesverdrag tussen Israël en Bahrein- van de Arabische wereld.
En nee, de Joden zijn geen lieverdjes maar als ze dat wel geweest zouden zijn, waren ze door toedoen van de Arabische wereld en de Palestijnen in het bijzonder al weggejaagd.
Waar het bij Robert Schuman op 9 mei 1950, bij de plannen voor de Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal (EGKS) ging om het opbouwen van samenlevingen rond gezamenlijke afspraken over praktisch sociaal beleid: armoedebestrijding, sociale rechtvaardigheid, medemenselijkheid. Legt Sigrid Kaag deze woorden nu uit als ‘prachtige woorden’ van die tijd; solidariteit, federatie, eenwording, gemeenschappelijke waarden.
En volgens Sigrid is de soevereiniteit die we daarmee aannemen vele malen groter dan de soevereiniteit die we als klein land alleen kunnen behouden.
Op dit soort leiderschap en volks- en landverraad behoort wat mij betreft standaard ontnemen Nederlands staatsburgerschap te staan.
Nooit opgeven, niets doen is geen optie. Nederland is het waard!
