Kritische mensen heb je absoluut nodig. Ze scherpen je eigen geest en niemand heeft toch ook de wijsheid in pacht. Bedenk daarbij dat kritiek in eerste instantie een vorm van betrokkenheid is. Als je organisatie, team of zelfs je gezin bestaat uit enkel ja-knikkers is er juist iets mis.
Natuurlijk, iedere organisatie, team of gezin heeft leiding nodig maar het zijn vooral de andersdenkenden, de vrije denkers die de basis zijn van de vooruitgang in denken en technologie die de grootste welvaart en rijkste cultuur hebben gebracht in de wereldgeschiedenis.
Je moet elkaar soms irriteren, corrigeren, boos maken. Vanuit een gezamenlijke basis en geschiedenis met een sterk saamhorigheidsgevoel en trots Nederlanderschap zijn de kritische mensen dan juist een zegen.
Een echte leider toont wijsheid, is doortastend, moedig en straalt daadkracht uit. Bij een crisis toont hij/zij zich, is er vóór, tijdens en na de crisis en staat voor én achter zijn/haar mensen. Na de crisis dan gewoon weer Nederlandse bescheidenheid en over tot de orde van de dag……. Leiding geven bestaat voor een groot deel dan ook uit een duidelijke visie anderen in de kracht zetten.
Sterke leiders kunnen alleen maximaal renderen en presteren als ze zich tevens durven te omgeven met andersdenkenden en met vrije denkers. In de politiek past dat prima bij wat we noemen ‘dualisme’.
Het is de huidige politieke elite zelf die verantwoordelijk is voor de verwijdering politieke en inwoners. Door de opbouw van politieke partijen -die is ontstaan sinds 1958- worden we inmiddels bestuurd door een netwerk van ‘partijvertegenwoordigers’ met grotendeels dezelfde ideeën, met vergelijkbare carrières en een enorme onderlinge loyaliteit.
De ‘leiders’ van deze zittende politieke elite zijn vooral druk met het managen en ‘sensibiliseren’ van kritische geluiden. De door de verschillende partijen opgeleide vertegenwoordigers worden ingezet als frontsoldaten die als onderdeel van een strategie waarmee ze steeds buiten schot blijven. Daarmee gelijk de oorzaak doorgeven, laat staan het toelaten van andersdenkenden en/of -pratenden. Dualisme is in die zin mogelijk een ‘weeffoutje’ door een onzichtbare tegenmacht. Ons gedachtengoed heeft echter – hoe miniem ook – inmiddels wel een plek verworven als het gaat om tegenmacht. Daar zitten we en daar blijven we! Sterker, dat gaan we uitbreiden!
Want bekend is dat de samenzwering plannen tegen de kritische politici worden gesmeed in de Trêveszaal. In dezelfde Trêveszaal waar ook Johan van Oldenbarnevelt zijn uiteindelijke (dood)vonnis tekende. Johan van Oldenbarnevelt tekende in 1609 in de Trêveszaal de wapenstilstand met de Spanjaarden. Prins Maurits was het daar niet mee eens en beschuldigde Johan van Oldenbarnevelt van landverraad. Op 13 mei 1619 werd dat vonnis uitgesproken en uitgevoerd.
De Trêveszaal zal ook een belangrijke rol hebben gespeeld in de plannen tégen Pim Fortuyn. Johan van Oldenbarnevelt en Pim Fortuyn, twee kritische mensen die worden gezien als groots politici en staatsmannen. Rolmodellen binnen de nationale beweging. Ook twee mensen die op zijn zachtst gezegd kritisch stonden tegenover ons koningshuis. Wellicht dat hun nagedachtenis en invloed aan de basis ligt van de verschillen in denkrichting binnen de nationale beweging als het gaat om ons koningshuis. Een nationale beweging die voorlopig in ieder geval focus heeft op de overeenkomsten in hun samenwerking. 5 mei, 6 mei en 13 mei zijn data waarop we onze saamhorigheid aan Nederland en het Nederlandse volk laten zien. De noodwet die de vrijheidsbeperkingen regelt, loopt op 1 juni af! Laten we dat de huidige bestuurlijke elite duidelijk maken.
Nooit opgeven, niets doen is geen optie. Nederland is het waard!
