Óók mensen zónder universitaire opleiding op de kandidatenlijst – het lijkt een revolutionair gebaar, maar is vooral symboliek. Ondertussen kondigt Timmermans investeringen aan in spoorlijnen, bruggen en energienetten, die betaald moeten worden uit een ‘toekomstfonds’ van 25 miljard euro. Het is typisch Timmermans: oud denken in een nieuw jasje
Want, geleend geld dus. De staatsschuld loopt verder op en – hoe kan het ook anders – de rijkste Nederlanders mogen wéér meer belasting gaan betalen. Een klassiek links stokpaardje in een nieuw groen jasje.
Uitbuiten
Dan komt de triggered one-liner: in de ‘nieuwe verzorgingsstaat’ is niet iedereen welkom. Klinkt stoer, maar wat betekent het? In het interview blijkt dat het niet gaat om het daadwerkelijk beperken van migratie.
Nee, het gaat om het “bestrijden van excessen” bij arbeidsmigratie. Want – aldus Timmermans – als je het aantal arbeidsmigranten kunt beperken, ontstaat er “meer ruimte” voor de opvang van échte vluchtelingen.
Maar zelfs daar komt hij niet met een concrete oplossing. Logisch, want dat past niet binnen het wereldbeeld van globalisten en dus ook niet binnen GroenLinks/PvdA. Arbeidsmigranten werken meestal gewoon voor hun geld. Ze zijn geen profiteurs van onze verzorgingsstaat, maar slachtoffers van een systeem waarin er uitzendbureaus zijn die hen verhandelen als wegwerpartikelen.
Dan haal je gelijk veel overlast weg
Eerst worden ze binnengehaald, dan gedumpt zodra er geen werk meer is – dakloos, overlast veroorzakend, verslaafd aan drank en drugs, hangend in binnensteden. De gevolgen zijn zichtbaar voor iedereen, behalve voor de beleidsmakers die het veroorzaakten.
Als je dat probleem echt wilt oplossen, dan moet je de bedrijven aanpakken die hiervan profiteren. Verplicht werkgevers om zelf te zorgen voor huisvesting, zoals vroeger grote bedrijven complete wijken bouwden voor hun arbeiders. Haal een extra en niet core-business verdienmodel bij de uitzendbureaus weg – geen combinatie meer van werk én onderdak – en handhaaf daar actief op. Dán werk je oplossingsgericht.
Symboolpolitiek zonder keuzes
Maar echte systeemkritiek op het perverse verdienmodel? Ho maar. Het blijft bij symboolpolitiek en morele mooipraterij.
Verder is het vooral oude koek: leven op de pof, collectivistisch denken, bemoeizuchtige verzorgingsstaat, inperking van de vrijheid van meningsuiting, en alle ruimte voor beroepsdemonstranten van Extinction Rebellion. Alles onder het mom van “weerbaarheid”, een term die kennelijk net zo goed past bij tanks als bij toeslagen.
Timmermans’ verhaal oogt breed, maar mist diepgang. Het lijkt meer op strooigoed om iedereen een beetje binnenboord te houden – van klimaatactivist tot boze oud-PvdA-stemmer. Maar achter die breedte schuilt leegte. Wie goed luistert, hoort vooral oude ideologieën in een nieuw jasje – zonder visie op echte oplossingen.
De staatsman: maar niet voor Nederland
Timmermans presenteert zich wederom als staatsman met visie, maar in werkelijkheid sleept hij ons verder de globalistische fuik in.
Zijn politieke koers betekent dat het Nederlandse volk cultureel en financieel nog verder verarmt. De nationale soevereiniteit wordt ingeruild voor internationale idealen, en onze verzorgingsstaat blijft openstaan voor wie er maar op afkomt – tenzij het electorale pijn begint te doen, dan worden er ineens “grenzen” genoemd.
En eerlijk is eerlijk: zijn doorzettingsvermogen is indrukwekkend. Niet vanwege zijn politieke wendbaarheid of concrete resultaten, maar omdat hij blijft volhouden – zelfs toen het afvallen niet op eigen kracht lukte, stond hij weer op het wereldtoneel.
Diezelfde vasthoudendheid gebruikt hij nu om zijn oude ideeën in een nieuwe partij te gieten, met als doel: Nederland verder uit handen geven.
We moeten niet opnieuw in mooie woorden trappen. Het is tijd voor een koers waarin Nederland en haar inwoners weer vooropstaan. Zonder groene luchtkastelen of rode schuldenberg.
Conclusie
De beloftes van Timmermans klinken vertrouwd: investeren met geleend geld, nivelleren onder het mom van rechtvaardigheid, en migratie hooguit managen voor de bühne – zolang de ideologie maar niet wordt aangetast. Het is een oud recept, opgediend in nieuwe verpakking.
Maar Nederland heeft geen behoefte aan nog meer luchtkastelen of dogmatisch denken in internationale idealen. We hebben behoefte aan realisme. Aan bescherming van onze cultuur, onze koopkracht, onze gemeenschappen.
De keuze is duidelijk: blijven we geloven in de holle retoriek van een man die zijn politieke carrière belangrijker lijkt te vinden dan het landsbelang? Of kiezen we voor leiderschap dat wél de moed heeft om grenzen te trekken – economisch, cultureel én politiek?
Het is tijd voor een koers die niet draait om wereldburgers, maar om Nederlanders. En dat begint met het doorprikken van het verhaal van Timmermans.
In het belang van Nederland;
Enschede, Nederland voorop en vooruit
#BVNL #GR2026 #Enschede
Geef een reactie