Geen opvang zonder uitzicht: waarom we moeten kiezen voor vrede boven wapens
Sinds het uitbreken van de oorlog in Oekraïne heeft Nederland ruim 125.000 Oekraïners opgevangen. Deze mensen zijn met open armen ontvangen, mochten direct werken en hoefden geen asielprocedure te doorlopen. Op papier een efficiënte, humane oplossing. In de praktijk is het allesbehalve dat.

Noodopvang

De opvang van Oekraïners is ondergebracht bij gemeenten, die onder grote tijdsdruk noodlocaties inrichtten: oude kantoorpanden, leegstaande hotels, sporthallen. Zonder keukens, zonder privacy, zonder toekomstperspectief. Wat tijdelijk leek, is inmiddels structureel geworden. Sommige gezinnen leven al bijna drie jaar in situaties die eerder doen denken aan opvang tijdens een natuurramp dan aan serieuze, menswaardige huisvesting.

We hebben een systeem gecreëerd waarin mensen worden opgevangen alsof ze morgen weer vertrekken, terwijl iedereen weet dat die morgen – door de huidige politiek – steeds wordt uitgesteld.

Gemeenten lopen vast

Deze opvang wordt door gemeenten gedragen, zonder structurele ondersteuning of voldoende financiering vanuit het Rijk. Gemeenten die al worstelen met woningnood (voor een groot deel als gevolg van immigratie en stikstofregels), jeugdzorg en moeten nu ook langdurige opvang organiseren, zonder dat daar structurele oplossingen tegenover staan. Er is geen plan B, alleen pappen en nathouden.

Tegelijkertijd groeit de maatschappelijke onvrede. Niet alleen onder de Oekraïners zelf, die verlangen naar zelfstandigheid, naar een eigen plek, naar rust. Maar ook onder inwoners die zien hoe opvangplekken blijven voortmodderen zonder uitzicht en toenemende criminaliteit en overlast vanuit diezelfde opvang.

En onder overgebleven professionals (en dat zijn er ook minder want voorheen ZZP’ers) die wanhopig proberen gaten te dichten in een systeem dat nooit gebouwd was voor de lange termijn.

Tijd voor een ongemakkelijke vraag

Als we erkennen dat deze situatie niet houdbaar is, moeten we ook durven vragen: waarom wordt dit probleem steeds groter? Het eerlijke antwoord is pijnlijk simpel: omdat de oorlog doorgaat – en omdat het huidige politieke klimaat hem mede in stand houdt.

Nederland blijft wapens leveren aan Oekraïne. Tanks, luchtafweersystemen, munitie, drones. Iedere verlenging van het conflict leidt tot meer ontheemden, meer psychotrauma’s, meer druk op de samenleving – hier én daar. En toch lijken we collectief blind voor de gevolgen.

Want de prijs is hoog. Niet alleen in euro’s, maar in levens. Deze oorlog kost medische capaciteit, maakt mensen invalide, verscheurt gezinnen en eist dagelijks doden. En dat allemaal op kosten van onze eigen mensen: onze zorg, onze woningmarkt, onze gemeenschappen worden er direct door geraakt.

We discussiëren over opvangcapaciteit, maar niet over het feit dat we actief bijdragen aan het verlengen van de oorlog die deze mensen op de vlucht heeft gejaagd.

Vrede is geen naïeve droom

In plaats van opnieuw miljarden (NAVO norm 5%) vrij te maken voor militair materieel, zouden we moeten investeren in diplomatie, in conflictbemiddeling, in wederopbouw. Niet omdat Poetin “gelijk” heeft – maar omdat eindeloze escalatie geen uitweg biedt. Omdat elk conflict uiteindelijk eindigt aan een onderhandelingstafel. Waarom wachten tot dan?

We hebben de mond vol van Europese solidariteit, maar laten ondertussen mensen drie jaar leven in hotels zonder keuken. Dat is geen solidariteit, dat is schijnhumaniteit. Echte solidariteit begint met het kiezen voor vrede.

Stop met noodoplossingen, kies voor echte keuzes

De opvangcrisis rond Oekraïners laat ons zien dat oorlog geen abstract probleem is. De gevolgen komen keihard binnen, tot in onze dorpen en buurten. En de prijs ervan wordt hier betaald – in druk op zorgpersoneel, in sociale spanningen, en in het uitblijven van perspectief voor wie vluchten moest.

Daarom is het tijd voor politieke moed. Geen nieuwe wapendeals, geen verlenging van de impasse, maar een keuze voor diplomatie en herstel.

Noodopvang was nooit bedoeld als permanente oplossing. Oorlog mag dat ook nooit zijn.

Die keuze kun je nu maken!

Op 29 november gaan we naar de stembus. De VVD, GL–PvdA, D66 en CDA hebben met elkaar afgesproken het zo min mogelijk over asiel en dus ook immigratie te hebben. En al maakte de PVV toen ze deel uitmaakte van de coalitie een ommezwaai, het zijn met name diezelfde VVD, GL–PvdA, D66 en CDA die onvoorwaardelijk de oorlog en geweld tussen Rusland en Oekraïne blijven steunen.

BVNL is tegen de absurde NAVO norm, is tegen nog meer bloedvergieten en voor een asielstop.

Hier het gehele programma.

Stem in het Belang van Nederland
Nederland van het slot — het kán wél!

#TK2025 #GR2026 #StemBVNL #TeamBVNL