Fietscoaches in blauwe hesjes: maakbaarheid in praktijk, mislukking in uitvoering
In het, ik zou bijna zeggen communistische Amsterdam van Femke Halsema, lopen inmiddels meer dan veertig ‘fietscoaches’ rond. Mannen en vrouwen in felgekleurde hesjes die mensen aanspreken op hun fietsparkeergedrag. Geen agent, geen BOA, maar een vriendelijke glimlach met een waarschuwingssticker. Zogenaamd behulpzaam, maar met de ondertoon van controle en heropvoeding.
Dit is geen praktische oplossing, het is ideologie. Een geloof in de maakbare samenleving, waarin gedrag niet voortkomt uit gezond verstand of eigen verantwoordelijkheid, maar uit sturing door de overheid. Het socialisme 1.0, in een nieuwe jas. Een wereld waarin de overheid bepaalt hoe jij loopt, fietst en denkt. Waar goed gedrag wordt ‘gemonitord’, en verkeerd gedrag wordt gelabeld en afgevoerd.
Deze fietscoaches zijn de erfgenamen van de Melkertbanen: gesubsidieerd werk voor mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt. Wat ooit bedoeld was om mensen weer mee te laten doen, is verworden tot symboolpolitiek zonder effect. Want wie luistert er naar iemand in een hesje zonder mandaat? De cijfers liegen niet: zodra de coach weg is, keert de fietschaos terug.
Maar wat dan wel?
Niet méér controle, maar beter beleid. Geef mensen duidelijke en ruime fietsparkeerplekken, op logische plekken bij winkels, OV-knooppunten en pleinen. Maak bewaakte stallingen gratis en laagdrempelig, en combineer ze met extra service zoals een reparatiepunt, bandenpomp of kluisje. Dan wordt parkeren een service in plaats van een straf. Dát is de manier om mensen in beweging te krijgen – zonder dwang, zonder labels, zonder betutteling.
Gedrag verandert niet door coaches in hesjes. Gedrag verandert als je de omgeving zo inricht dat het goede vanzelf logisch wordt. Vertrouw op burgers – niet op maakbaarheid.
Laat de fiets weer symbool zijn van vrijheid – niet van overheidscontrole
Geef een reactie