De PVV is een sloopkogelpartij – volgens DPG Media
De PVV is een sloopkogelpartij zonder enig ontzag voor de rechtsstaat, aldus Kitty Herweijer in haar column van 11 juni in TC Tubantia. U weet wel, een uitgave van mediaconcern DPG Media, onder leiding van hoofdredacteur Daan Bonenkamp – een man met een D66-verleden. DPG Media, waar ook columniste Debby Gerritsen actief is. Zij schreef eerder dat “de Holocaust verbleekt bij ons koloniale slavernijverleden.” Zowel Kitty als Debby zijn journalisten die in columns hun mening geven. Maar wat gebeurt er als deze meningen samenvallen met een politieke strategie?
PVV
Laat ik duidelijk zijn: ik heb een PVV-verleden. In 2018 brak ik met de partij. Dat doe je niet als er nog harmonie of een gezamenlijk ideaal is. Maar om nu te stellen dat de PVV is een sloopkogelpartij’ en geen enkel respect heeft voor de rechtsstaat, is een gotspe.
Bij mijn eigen columns staat altijd de disclaimer dat ze op persoonlijke titel zijn, bedoeld om het debat aan te jagen. Toch blijf ik mij bewust van beeldvorming. En DPG Media, met zijn enorme bereik, is zich daarvan ook maar al te goed bewust.
Het concern ontpopt zich steeds meer als een staatspropaganda-machine, die – mede met hulp van Brussels geld – het gewenste narratief verspreidt. Van diversiteit in nieuws is dan ook nauwelijks sprake. Zelfs bij ingezonden stukken heerst selectie en censuur.
Dat de PVV slechts één ‘rechts’ standpunt heeft, doet er voor hun Brusselse broodheren niet toe. Kritische geluiden moeten worden gesmoord – of ze nu afkomstig zijn van wetenschappers, journalisten of politici die vraagtekens zetten bij het klimaatbeleid, de coronamaatregelen, massa-immigratie of genderideologie. Zij worden systematisch gedeplatformd.
De rol van overheden
Overheden werken hierbij samen met Big Tech. Vrije meningsuiting maakt plaats voor een gecoördineerde definitie van wat “juiste informatie” is. Wie daarvan afwijkt, loopt het risico in zowel de traditionele als digitale media uitgewist te worden – een moderne vorm van boekverbranding.
Sociale media worden inmiddels openlijk gecensureerd. Via de Digital Services Act dwingt de Europese Commissie, gesteund door gelijkgestemde lidstaten, platformen als X, Facebook en YouTube tot het filteren van “desinformatie”. Maar wat die desinformatie precies is, wordt niet bepaald door onafhankelijke rechters of een publiek debat – maar door technocratische instanties die vooral politiek ongewenste meningen viseren.
Politieke tegenstanders gecriminaliseerd
Nationalistische en conservatieve politici en hun achterban worden in steeds meer landen niet bestreden met argumenten, maar met rechtszaken, het intrekken van fondsen of het weren uit de media.
In Duitsland raakten AfD-leden hun baan kwijt of kwamen onder toezicht. In Nederland was een PVV’er tot voor kort kansloos bij overheid of semi-overheid.
Inmiddels krijgen ook FvD en BVNL het etiket “gevaarlijk” opgeplakt, enkel vanwege hun kritiek op corona-aanpak, EU-beleid, massa-immigratie of klimaatpolitiek.
Concluderend
Deze vorm van journalistiek is gevaarlijk. Wie afwijkende opvattingen wegzet als fout of radicaal, is geen journalist meer, maar activist. En wat doorgeslagen activisten kunnen aanrichten, weten we sinds 6 mei 2002.
Toen werd Pim Fortuyn vermoord door de links-radicale milieuactivist Volkert van der Graaf – het tragische slot van een maandenlange haatcampagne, gevoed door precies dezelfde ideologische reflexen die vandaag nog steeds domineren.
Men hoeft het niet eens te zijn met de ander. Maar respect voor elkaars keuzes is de basis van een vrije samenleving. Gebruik de pen niet als wapen dat aanzet tot haat of geweld.
Geef een reactie