Tijd voor herbezinning, niet voor verwijten
‘Over leren, volhouden en meebewegen met de realiteit’

Teleurgesteld of gewoon moe. Roeien tegen de stroom in of een stukje meebewegen met het systeem. Dat is wat ik me dagen na de verkiezingen afvraag. Immers, de winnaar zwaaide met vlaggetjes die wij koesteren.

Kleur bekennen

D66 zal als winnaar snel kleur moeten bekennen en zijn marketing om moeten zetten in daden. Wordt het écht meer rood-wit-blauw, of ging het enkel om verkiezingswinst en blijft het gewoon de EU-vlag…

Want hoewel het resultaat niet is wat ik hoopte, dit moment voelt niet als een eindpunt — eerder als een noodzakelijk moment van bezinning.

Ik heb vooraf duidelijk aangegeven dat we de 29ste met zo min mogelijk kleerscheuren moesten halen om een maximaal resultaat te behalen. Dat is grotendeels gelukt. Maar het betekent ook dat er nu, zoals toen al is benoemd, een moment van heroverweging moet komen. Een heroverweging die niet draait om teleurstelling, maar om groei.

Een evaluatie dus — niet om met de vinger te wijzen, maar om te leren. Want ook al hadden we misschien het beste programma van Nederland, we zijn er niet in geslaagd om dat programma écht bij de mensen te brengen. En dat is niet alleen de schuld van de media. We moeten eerlijk durven kijken naar onszelf — naar onze organisatie, onze aanpak, onze communicatie.

De eerste stap ligt wat mij betreft bij het bestuur. Uit de woorden van Wybren van Haga maak ik op dat er onderling is gesproken en dat de uitkomst helder is: doorgaan.

En dat is goed nieuws.

Doorgaan zonder te leren is stilstaan — leren is geen zwakte, het is juist volwassenheid. En alleen door te leren kunnen we sterker terugkomen.

Voor de korte termijn ligt de focus nu op de gemeenteraadsverkiezingen van maart 2026. Daar ligt onze kracht, maar ook onze uitdaging. We beginnen met een achterstand — dat moeten we eerlijk onder ogen zien. Toch biedt juist die lokale politiek kansen.

Daar kunnen we het verschil maken. Daar kunnen we mensen weer het gevoel geven dat politiek iets van hén is, niet iets dat ver weg in Den Haag gebeurt.

Lokale politiek

Lokale politiek vraagt om structuur, om mensen, om herkenbaarheid en vertrouwen. Maar bovenal om aandacht voor lokale onderwerpen. Wat op landelijk niveau misschien niet logisch lijkt, kan lokaal juist het verschil maken.

Daarom durven we te verbinden — niet als containerbegrip, maar in het échte belang van de stad. Dat betekent openstaan voor samenwerking met anderen, ook als die samenwerking niet vanzelfsprekend is. Want wie werkelijk iets wil bereiken voor zijn stad, moet weten wanneer je moet bewegen en wanneer je moet staan.

Meebewegen met het systeem is dan geen zwakte, maar wijsheid.
Wie elk gevecht aangaat, verliest energie; wie zijn momenten kiest, wint richting.

BVNL is geen partij van tegen, maar van vóór.

Voor vrijheid, verantwoordelijkheid en gezond verstand.
Voor mensen die willen bouwen in plaats van afbreken.
En dat bouwen begint bij onszelf — bij het versterken van de organisatie, bij het luisteren naar elkaar, bij het behouden van wat goed is en het verbeteren van wat beter kan.

Persoonlijk heb ik in BVNL mijn politieke thuis gevonden.
Het past bij mijn visie: een modern, klassiek-liberaal nationalisme met libertaire wortels. Een visie waarin vrijheid niet vrijblijvend is, en verantwoordelijkheid geen last maar een eer.

Een visie waarin we geloven in saamhorigheid, maar ook in individuele kracht. Misschien ben ik nog steeds teleurgesteld. Misschien ook gewoon moe.

Maar ik weet dat we iets waardevols hebben opgebouwd. En dat we, als we blijven leren en samenwerken, die waarde kunnen laten groeien.

De verkiezingen van 2025 waren geen eindstation.

Ze waren een les. En wie durft te leren, kan niet verliezen.
Dus ja — we bewegen mee met de realiteit. Soms ook met het systeem.

Maar altijd met één doel voor ogen:
Een Nederland waarin gezond verstand weer de norm is, en waar politiek weer voor mensen werkt.

Na een goede evaluatie op naar 2026.

Nooit opgeven. niets doen is geen optie!