Van onderwerping naar verantwoordelijkheid
Europa kraakt — en niet in hersteltijd. Terwijl Frankrijk onder financiële en economische stress kreunt en Duitsland gebukt gaat onder een sluimerende recessie, blijven beide landen investeren in hun wapenindustrie. Niet om Europa veiliger te maken, maar om afspraken overeind te houden die buiten hun grenzen zijn gemaakt en die een wankelende machtspolitiek in stand moeten houden.

Van der Leyen’s quasi‑keizerlijke positie

Intussen tekent Ursula von der Leyen, in haar quasi-keizerlijke positie als voorzitter van de Europese Commissie, een miljardencontract met de Verenigde Staten voor de aankoop van oorlogsmaterieel. De Europese Vredesfaciliteit wordt gebruikt voor de inkoop van Amerikaanse wapens — betaald door Europese burgers.

Mark Rutte, ooit premier van de ‘zuinige vier’, legitimeerde deze koers door het defensiebudget verder op te voeren. Zonder referendum. Zonder maatschappelijk debat. Zonder democratisch mandaat.

Een mandaat dat het CDA inmiddels in haar verkiezingsprogramma heeft opgenomen als zogenaamd vredesbijdrage. Het CDA, onder leiding van de nu ogenschijnlijk fatsoenlijk gepositioneerde Bontenbal, laat echter zien dat hij in werkelijkheid een ander denkbeeld huldigt. Zijn keuzes en handelen zijn al langer duidelijk.

De steun van het CDA is dan ook te verklaren door het duistere samenspel van Rutte en Hoekstra.

Wat dat betreft was Hugo de Jonge niet de enige bliksemafleider; Bontenbal vervult die rol nu eveneens.

Voor Europe, tegen de EU

Laat duidelijk zijn: ik ben voor Europese samenwerking, maar tegen de EU als superstaat. Zeggenschap hoort bij het volk, niet bij ongekozen commissies of lobbygroepen.

Nederland moet zich heroriënteren: samenwerken met gelijkgestemde landen, zonder zich ondergeschikt te maken aan een technocratische, centralistische Unie.

Een NEXIT is wat mij betreft bespreekbaar, mits het in Nederlands belang is. Nationale belangen gaan vóór Brusselse beleidsvorming.

Soevereiniteit of onderwerping

We staan op een kruispunt: kiezen we voor onderwerping aan een steeds verder gecentraliseerde EU, of nemen we verantwoordelijkheid voor ons eigen bestuur?

NEXIT is geen dogma, maar een logische consequentie voor wie verantwoordelijk bestuur serieus neemt. Verandering begint bij wetgeving. Pas als we zelf weer mogen bepalen hoe we onze samenleving inrichten, kunnen we werkelijk bouwen aan een vrije, sociale en weerbare toekomst.

Daarom is NEXIT géén ontsnapping, maar een terugkeer. Een terugkeer naar zelfbeschikking, democratisch mandaat en maatschappelijke legitimiteit. Want soevereiniteit is geen luxe — het is de voorwaarde voor rechtvaardig bestuur.

Conclusie

Zolang Europese instellingen opereren zonder directe controle van de burgers die ze zeggen te vertegenwoordigen, groeit de roep om heroriëntatie. En terecht.

Vrijheid vraagt verantwoordelijkheid. Geen onderwerping.

Stem in het Belang van Nederland
Nederland van het slot — het kán wél!

#TK2025 #GR2026 #StemBVNL #TeamBVNL