André Vis, het volk en de verdraaide erfenis van het liberalisme
Dat André Vis zich beroept op John Locke – de denker achter het liberale gedachtegoed zoals dat in de 17e eeuw is ontstaan – is niet alleen opmerkelijk, maar vooral misleidend. Locke stond voor het principe dat gezag alleen legitiem is als het gebaseerd is op instemming van het volk. Als een regering niet langer naar haar burgers luistert, dan mag die regering niet alleen bekritiseerd worden – ze mag omvergeworpen worden. Want geen macht staat boven het volk. Dat was de liberale belofte van toen.

Wat Vis daar nu tegenover stelt, is het tegenovergestelde: hij roept op tot het vaker negeren van de volkswil. Hij noemt het de “dictatuur van de meerderheid” wanneer mensen democratisch besluiten nemen die hem of zijn morele maatstaven niet bevallen. Maar dat is precies het soort redenering waartegen het oorspronkelijke liberalisme zich keerde: bestuur dat zich boven de burger stelt, wetgeving die wordt gebruikt om burgers te disciplineren in plaats van te beschermen, en een elite die meent het beter te weten dan het volk zelf.

André Vis is fan

Het is des te schrijnender dat uitgerekend een voorstander (en Nijpels retweeter) van ‘PvdA/GroenLinks’ als Vis zich beroept op Locke, en dat dit naadloos aansluit bij het gedrag van partijen als VVD, D66 en GroenLinks/PvdA. Wat deze partijen delen, is niet ideologie, maar bestuursdrift. Ze geloven niet in het corrigeren van de macht door de burger – ze geloven in het opvoeden van de burger door de macht. Ze vormen een links-liberaal kartel dat zich met dezelfde vanzelfsprekendheid keert tegen nationale soevereiniteit, tegen volksinvloed, en tegen politieke verantwoording.

Vis waarschuwt voor de dictatuur van de meerderheid, maar wat we al jaren meemaken, is de dictatuur van minderheden. Van NGO’s, actiegroepen, lobbyclubs, supranationale instellingen en mediamoraalridders die het publieke debat monopoliseren. Een democratie waarin het volk vooral moet zwijgen, mag demonstreren als het voor het juiste doel is, en verder moet betalen, buigen en vertrouwen.

Wie écht in het liberale gedachtegoed van Locke gelooft – dat zich later zou doorontwikkelen tot wat we nu klassiek liberaal noemen – stelt niet de meerderheid buiten spel, maar herstelt haar positie aan tafel. Want een regering die de volkswil negeert, is geen verlichte heerschappij, maar een autoritair project met een vriendelijk gezicht. En daar zou iedere democraat, links of rechts, zich tegen moeten verzetten.

In het Belang van Nederland
Nederland voorop en vooruit.