Douwe doet een Dotan

Douwe doet een Dotan
Dotan groeide op in Amsterdam als zoon van Patty Harpenau en een vader met Israëlische roots. In het begin van zijn carrière scoorde hij hits als Home en Numb, en werd hij een populaire artiest. Nu beweert Douwe Bob ‘bij wijze van spreken een Joodse Amsterdammer’ te zijn. Maar dat klopt niet — net zo min als dat zijn ouders Joodse wortels zouden hebben. En inmiddels blijkt ook zijn reden voor het “ontvluchten” van Nederland twijfelachtig. In tegenstelling tot Dotan, die achter tientallen nepaccounts bleek te zitten, doet Douwe Bob dit alles wél gewoon via zijn eigen X-account.

Douwe Bob

Laat duidelijk zijn: naar mijn mening is de “jodenhaat”-tweet van Dilan Yeşilgöz vooral campagnetaal. Dat Douwe Bob werkelijk een jodenhater zou zijn, trek ik ernstig in twijfel. Hij trad eerder op bij Joodse evenementen, waaronder de opening van het Holocaustmuseum, en werkte samen met artiesten als Amir Haddad. Als ik de verklaring lees van het organiserende Jom Ha Voetbal, lijkt het erop dat Douwe Bob zich simpelweg heeft laten beïnvloeden door zijn gitarist.

Ook zijn bewering dat hij op aanraden van de politie Nederland verlaat, past in dat patroon van beïnvloeding. Want waar hij dat zelf beweert – en er inmiddels een 38 jarige man is aangehouden – zegt de politie iets totaal anders.

Het is een artiest

Douwe Bob is een artiest. Iemand die gewend is te communiceren via zijn management — of liever te zwijgen totdat er iets is afgestemd. En als hij dan wél iets zegt, is het meestal geformuleerd volgens het draaiboek. Net als bij politici gebeurt er zelden iets spontaans: eerst spreekt het team, dan pas de artiest. Dat werd opnieuw duidelijk bij de rel rondom het afzeggen van zijn optreden op een Joods sportevenement. Waar bij Dilan Yeşilgöz de spindoctor even afwezig leek — haar rauwe tweet haalde direct het nieuws — kwam bij Douwe Bob meteen een gladgestreken verklaring vanuit het management.

Netjes, correct, en vooral: politiek verantwoord. Maar dat is precies het probleem. Wat we horen is niet de mens Douwe Bob, maar een geregisseerde boodschap. En juist daardoor ontstond er ruimte voor anderen om de toon te zetten. Zoals Yeşilgöz, die sprak over “Jodenhaat in volle zicht”. Terwijl de een een fout maakte vanuit impuls of beïnvloeding, komt de ander weg met strategisch geformuleerd zwijgen. En dat zegt iets over framing — én wie in Nederland bepaalt wat waar is.

Campagnetijd

Wat Yeşilgöz ook weet: de verkiezingen komen eraan. En dat betekent dat de aandacht moet verschuiven. Weg van migratie, waar de cijfers ongunstig voor haar partij zijn — want onder de VVD kende Nederland de grootste immigratiegolf in de geschiedenis.

En precies op dat dossier vindt de VVD plots bondgenoten in PvdA/GroenLinks. Een partij die steeds vaker flirt met vormen van antisemitisme, zo bleek onlangs weer tijdens het partijcongres. De sociaal-democratie werd daar definitief begraven, vervangen door identiteitsdenken en moreel relativisme.

Antisemitisme

We moeten onderscheid blijven maken tussen het Jodendom, het zionisme en de staat Israël. Wie die drie op één hoop gooit, belandt in een ideologisch moeras.

Antisemitisme is reëel. En verwerpelijk. Maar vandaag de dag wordt de beschuldiging ervan ook misbruikt — niet zelden om legitieme kritiek op Israël of het zionisme af te kappen. Dat is niet alleen onjuist, maar ook gevaarlijk: het verlamt het debat over macht, morele grenzen en geopolitiek.

Zionisme is, in de kern, een vorm van Joods nationalisme. En het recht op nationale identiteit erken ik — ook voor Joden. Maar dat betekent niet dat alles wat de staat Israël doet daarmee automatisch gerechtvaardigd is.

De dominantie van het zionisme op het Israëlische beleid heeft, in mijn ogen, wel bijgedragen aan de opleving van antisemitisme. En dat moet benoemd worden — niet uit haat, maar om nuance terug te brengen.

Wegkijken

Juist degenen die nu populistisch opkomen voor Douwe Bob, lijken verbaasd over de toename van homohaat en antisemitisme in Nederland. Maar ze weigeren de ideologische spanningen onder ogen te zien die via migratie en falende integratie onze samenleving zijn binnengedrongen. Er wordt met twee maten gemeten. En dat maakt hun verontwaardiging niet sterker, maar ongeloofwaardiger.

Conclusie

Bedreigingen mogen nooit worden geaccepteerd. Nooit. Maar bedreigden moeten ook leren onderscheid maken tussen dreiging — en ophef. Niet elke scherpe reactie is gevaarlijk. En niet elke artiest is een slachtoffer. Zeker niet als hij zelf meedoet aan het spel.

In het belang van Nederland

We hebben leiders nodig die het onderscheid durven maken — tussen oprechte kritiek en ideologische ruis, tussen echte dreiging en politieke framing. Niet meedeinen met het sentiment van de dag, maar koers houden op feiten, fatsoen en vrijheid.

Stem daarom in het belang van Nederland. Voor duidelijkheid. Voor moed. Voor waarheid.

Als je stemt – stem dan niet strategisch.
Niet uit angst. Niet uit berekening.

Stem met je hart.

Stem in het belang van Nederland,
Nederland voorop en vooruit.

#TK2025 #GR2026 #StemBVNL

Een oproep: wij zijn voor onze betalingsverplichtingen afhankelijk van donaties van onze leden / lezers of reclame. Reclame maken betekent in veel gevallen ook onafhankelijkheid inleveren en daar passen we voor. Daar komt bij: het midden- en kleinbedrijf is al bijna uitgeroeid door handelen van de huidige overheid. Daarom deze oproep: steunt u ons s.v.p. met een kleine donatie, als het uitkomt een wat grotere of wordt lid van onze beweging / partij. Er blijft nergens geld aan de welbekende strijkstok hangen. Alle financiën verkregen via donaties of lidmaatschap worden gebruikt voor het hosten van onze website en informatievergaring. Het bankrekening nummer van Verbindend Enschede: NL37 KNAB 0257 6796 42