Waarvoor krijg je twee maanden?
Rijden onder invloed. Doorrijden na een ongeluk. Rijden zonder rijbewijs. Gevaarlijk rijgedrag. Allemaal strafbaar. Allemaal goed voor een gevangenisstraf van twee maanden.
Journalistieke verhalen
Maar wat ook lijkt te kunnen: binnen een tijdsbestek van twee maanden twee totaal verschillende journalistieke verhalen publiceren over hetzelfde gebied – het Boerenkerkhof in Enschede.
Buurtbewoners Ben Snijder en Marjolein Haandrikman zien het Boerenkerkhof als een vredig parkje waar mensen hun hond uitlaten en bijpraten op een bankje. Bewoner Gerrit Jan Poolman ziet iets heel anders: een overlastlocatie vol alcoholisten, verslaafden en prostituees.
En ik moet Poolman gelijk geven. Ik kom regelmatig in dat gebied en herken het beeld dat hij schetst. Het probleem beperkt zich bovendien niet tot dat ene parkje. Het is een klassiek waterbedeffect: zodra handhaving ergens optreedt, verplaatst de overlast zich gewoon naar een ander bankje of plein in de buurt.
Is dat een taak voor de gemeente? Ja, want handhaving en veiligheid zijn een verantwoordelijkheid van het college van B&W. Maar in Enschede lijkt het erop dat BOA’s vooral bezig zijn met parkeerbonnen schrijven.
Overlastbestrijding? Hooguit voor de camera. Met geweldsmandaat, in het beste geval. Maar zeker niet structureel.
De pers als verlengstuk van de macht
Intussen valt op dat ook de journalistiek – die ooit bedoeld was om macht te controleren – steeds vaker dienst doet voor die macht.
Of dat in dit geval ook zo is, laat ik in het midden. Maar vreemd is het wel, dat twee journalisten van hetzelfde medium binnen twee maanden zulke uiteenlopende conclusies trekken.
Onder invloed zullen ze niet zijn geweest.
En dat ze de proeftijd niet hebben gehaald? Zou kunnen. Want ook die mag wettelijk twee maanden zijn.
Geef een reactie