Wat je ziet is dat lokale politiek wordt gebruikt om decentraal de centrale problemen op te lossen. De lokale politiek is daar echter niet op ingericht. En kan zich er ook niet op inrichten omdat het ze onder meer aan middelen ontbreekt. Dat doet het rijk er namelijk niet bij.

Als antwoord wordt dan veelal door de landelijke overheid gegeven: schaalvergroting. Daarbij worden vanuit ‘politiek’ marktdenken de democratisch gekozen gemeenteraden op afstand gezet, liefst helemaal buitenspel. Het optuigen van ondoorzichtige samenwerkingsverbanden en grotere gemeenten komt de betrokkenheid van de burger echter niet ten goede. Schaalvergroting en afstand gaat juist ten koste van de identiteit, herkenbaarheid en betrokkenheid.

Ook de invoering van het nieuwe politiek gestuurde instrument ‘omgevingswet’ zal niet bijdragen aan vergroten van de betrokkenheid en transparantie. De omgevingswet waar Minister Ollongren in 2020 al een einddatum voor de aardgaslevering aan de burgers in wilde opnemen. Met de omgevingswet in de hand, was het idee van Ollongren, kunnen gemeenten dan per wijk het gas afsluiten en een alternatief vaststellen (ook voor wie daar niet aan wil). Hoezo betrouwbare overheid!|

In een verder verleden was het idee al om door schaalvergroting taken beter uit te kunnen voeren wat feitelijk een Rijksoverheid bezuiniging betekende. Van de 913 gemeenten die ons land in 1970 telde, zijn er nog maar 352 over en het einde van de neergang is nog niet in zicht.

Alsof een grotere gemeente betekent dat er kwalitatief betere bestuurders en ambtenaren worden aangetrokken, waardoor de kwaliteit van de dienstverlening vanzelf zal verbeteren

Alsof in het verlengde daarvan als bijvangst een grotere gemeente een einde zou maken aan ‘vriendjespolitiek’, ‘ons kent ons’, ‘handjeklap’, ‘achterkamertjespolitiek’ en ‘verborgen deals’.

De door de Rijksoverheid gewenste schaalvergroting wordt in werkelijkheid daarbij maar wat graag gesteund door de gelijk denkende ‘partijgenoten’. We moeten echter niet vergeten dat het vooral gebaseerd is op de perverse prikkel voor bestuurders, burgemeesters en raadsleden. Zij worden betaald op basis van inwonertal.

Zie de afstand die inmiddels ontstaan is tussen ‘partijvertegenwoordigers’ en de mensen wier belangen men zou moeten dienen dan je weet het resultaat van ‘schaalvergroting’. Waar deze mindset toe heeft geleid bij de overheid dat vooral ook bijzonder goed zorgt voor de eigen comfortabele arbeidsomstandigheden en kunstmatige ‘werksferen’ van haar eigen ‘kern’ personeel.

Deze politieke mindset heeft inmiddels ook een geheel eigen invulling van verkoop en marktdenken ontwikkeld; ‘beleidsconcurrentie’ en ‘vergroten verdiencapaciteit’. De grote gemene deler die daarin wordt bedacht is ‘belastingtarieven’ en ‘subsidies’. Wat natuurlijk weer leidt tot meer overheid voor controle van de bestedingen. Alsof gunstige belastingtarieven en subsidies voor bedrijven leidt tot: ‘Een betere economie, welvaart, geluk en kansengelijkheid voor inwoners’.

Het is maar een deel van de bedrijven ’markt’ dat met name op basis van ‘belastingtarieven’ en ‘subsidies’ de vestigingsplaats (land) bepalen. Het overgrote merendeel bepaald de keuze op tastbare, herkenbare en meetbare factoren als:
– bestemmingsplan,
– bereikbaarheid en ligging,
– arbeidsmarkt,
– uitbreidingsmogelijkheden,
– soort bedrijf.

In vele opzichten zal het huidige politiek denken dan ook moeten worden doorbroken. Het zijn ook de anders denkenden, – de vrije denkers – die de basis zijn van de vooruitgang in denken en technologie, die de grootste welvaart en rijkste cultuur hebben gebracht in de wereldgeschiedenis. Het is betrokkenheid en creativiteit dat zorgt voor een doorvertaling naar de samenleving. En ja, dan moet je het een vertaalslag maken. Dan krijg je vragen en kun je kritiek krijgen.

Wat schaalvergroting voor resultaat heeft in de zorg en onderwijs is inmiddels wel duidelijk. We moeten juist werken aan een herwaardering van de vakmensen, ambachtslieden, zorgverleners, MKB-ZZP en alle mensen die de motor van onze economie en welvaart zijn. De vrije markt werkt tot de overheid zich er overdadig mee gaat bemoeien. Economie is geen voorspellende wetenschap.

De ‘almachtige’ overheid moet zich vooral weer gaan realiseren dat van kritiek, vanuit de positieve en betrokken grondhouding, niemand minder wordt maar juist weerbaarder. Emotie en kritiek moet door de ‘almachtige’ overheid meer worden gezien als een vorm van betrokkenheid waardoor je elke dag gezamenlijk de samenleving kunt verbeteren.

Nooit opgeven, niets doen is geen optie. Enschede is het waard!

Meer verbindend om te liken…………….