30 miljoen bezuinigen! Maar op wie?
Er moet in Enschede (opgegeven reden het ravijnjaar) flink bezuinigd worden — zo maakte wethouder financiën Mark Teutelink (BBE) onlangs bekend. De klappen vallen bij speeltuinen, evenementen en Sportaal. En dat gebeurt, zoals dat dan heet, na “zorgvuldig ambtelijk voorwerk” en een stevige ‘donderspeech’. Een donderspeech van de ‘dure’ topambtenaar die – met goedkeuring van de wethouder financiën – nu dan ook maanden langer in Enschede blijft.
Maar wie de cijfers goed bekijkt, ziet iets anders. De gemeente snijdt nauwelijks in het eigen vlees. De echte pijn ligt bij onze inwoners én bij toekomstige inkomsten. Intussen laat DPG Media zich braaf gebruiken als doorgeefluik van het gemeentelijke narratief, terwijl lokaal medium 1Twente de werkelijke pijnpunten blootlegt.
Hoe zit het dan echt met die ‘bezuinigingen op het ambtelijk apparaat’?
De gemeente zegt 7,5 miljoen euro te willen besparen op de eigen organisatie. Klinkt fors. Maar kijk je naar de feiten: Enschede heeft zo’n 1800 medewerkers, plus nog eens 300 in wijkteams. De aangekondigde besparing betekent het schrappen van 50 ambtenaren — via natuurlijk verloop.
Dat is een reductie van slechts 2,3%. Dus géén krimp van de organisatie, maar een iets lagere groei. Ondertussen worden wel voorzieningen geschrapt waar inwoners dagelijks mee te maken hebben.
BOA’s: parkeerbonnen voor het Rijk
Enschede telt 33 FTE aan BOA’s voor de openbare ruimte. Wat blijkt? Zo’n 97% van hun boetes heeft te maken met verkeer of parkeren. Dat geld stroomt rechtstreeks naar het CJIB — en dus naar Den Haag.
Waarom stuurt wethouder Teutelink geen maandelijkse factuur naar het Rijk voor deze 30 BOA’s? Als het Rijk niet betaalt, kunnen deze taken stoppen. Daarmee zijn de BOA’s overtallig. Dan houden we er twee over voor handhaving op bijplaatsingen — een speerpunt van deze wethouder — totdat we eindelijk afscheid nemen van het verliesgevende afvalbeleid DIFTAR.
En de rest van de opbrengsten?
Laten we de voorgestelde opbrengsten even op een rij zetten:
- Parkeren wordt duurder
Opbrengst: €1,25 miljoen (over drie jaar) - Lokale heffingen omhoog (behalve OZB)
Opbrengst: €250.000 per jaar - Meer reclame-exploitatie
Opbrengst: €325.000 per jaar - Sportaal wordt gekort
Opbrengst: €500.000 per jaar - CityMarketing uitgekleed
Opbrengst: €640.000 per jaar
Op papier haalbaar, maar geen 30 miljoen en zelf dan is de praktijk: lastenverzwaring voor inwoners en verschraling van het publieke domein. Financieel slim misschien, maar maatschappelijk kortzichtig.
Een echt andere richting
En deze keuzes staan niet op zichzelf. Ze passen in een jarenlange trend van centralisatie, schaalvergroting, marktdenken en internationale bemoeienis die ons land heeft uitgehold.
Onze bestuurders? Die zijn grotendeels afhankelijk van een ambtenarij die werkt op basis van oude beleidsnota’s en het ideologische geloof in de maakbare samenleving. Het zijn partijproducten: zorgvuldig geselecteerd op loyaliteit, mediatraining en ongevaarlijke standpunten. Maar zelden mensen met échte ervaring in ondernemen, techniek of verantwoordelijkheid dragen.
Wat ze wél beheersen, is het politieke spel van framing, uitstel en het afschuiven van verantwoordelijkheid. Intussen voelen burgers zich niet meer gehoord, zijn gemeenschappen verzwakt en is onze zeggenschap ingeruild voor afhankelijkheid van verre, anonieme instituties.
Mijn visie
Mijn denken is geworteld in het klassiek-liberale gedachtegoed: vrijheid, eigen verantwoordelijkheid, economische zelfstandigheid en minimale overheidsbemoeienis. De staat is er om burgerrechten te beschermen — niet om het leven van mensen te organiseren, controleren of sturen.
Ik geloof in een nationalisme dat niet uitsluit, maar beschermt: gericht op soevereiniteit, cultuurbehoud en democratische zeggenschap. En dat zich verzet tegen de sluipende overdracht van macht aan supranationale instituties zoals de EU.
De libertaire invloed in mijn denken komt voort uit het vertrouwen in de burger: vrijheid kan niet bestaan zonder verantwoordelijkheid.
Vrijheid zonder verantwoordelijkheid leidt tot chaos.
Verantwoordelijkheid zonder vrijheid tot onderdrukking.
Daarom pleit ik voor een samenleving waarin ondernemerschap en nationale verbondenheid hand in hand gaan. Een goede ondernemer begrijpt dat zijn medewerkers — geen ‘personeel’, maar mensen — zijn grootste kapitaal zijn. Succes ontstaat in samenwerking, niet in uitbuiting.
Een zelfbewuste natiestaat is geen nostalgie, maar een noodzaak. Alleen zo creëren we individuele bloei én collectieve weerbaarheid in de 21e eeuw.
Verandering zonder draagvlak is een illusie. Duurzame verandering begint lokaal – bij de mensen zelf. Dichtbij. Zichtbaar. Voelbaar.
Ik noem dit: een modern klassiek-liberaal nationalisme met libertaire wortels.
Tot slot
De gemeente Enschede presenteert haar bezuinigingen als een eerlijke verdeling van pijn. Maar wie verder kijkt, ziet: er wordt nauwelijks hervormd — er wordt afgewenteld.
De burger betaalt opnieuw, ondernemerschap wordt gefrustreerd, en onze stad verliest aantrekkingskracht voor de middenklasse.
Kortom: Enschede verarmt. Maar hoe zit dat in jouw gemeente?
De komende weken werken wij onze financiële ideeën verder uit. Ideeën die wél durven te hervormen. Die ondernemers de ruimte geven. En die kiezen voor voorzieningen zonder de inwoners uit te kleden.
In het belang van Nederland.
Nederland voorop en vooruit.
#TK2025 #GR2026 #StemBVNL
Geef een reactie